28 maart 2020
Het is zaterdag 28 maart 2020. Voor mij en voor velen anderen niet zomaar een zaterdag in maart. Het is crisis, een virus verstoort het leven van velen en heeft het dagelijkse leven in de greep. Inmiddels zijn er vanwege het virus ruim 600 mensen gestorven en dat zijn dan nog alleen de geregistreerde overledenen t.g.v. het corona-virus. Het is een bizarre tijd. Vandaag 28 maart zou ik vertrekken richting Globoka, het kleine dorpje in Slovenië waar onze wijngaard ligt. In plaats daarvan zit ik binnen en ‘laat ik mezelf een keer per dag uit’.
In de periode maart en april moeten verschillende werkzaamheden gedaan worden in de wijngaard Beli Martin. Normaliter worden alle wijnstokken gecontroleerd of ze stevig vast staan. Koning Winter is namelijk nog niet geheel uit zicht en het is zaak dat de stokken goed gefixeerd zijn om harde winden te trotseren.
Het is ook de periode dat het af en toe nog lekker kan regenen. Al ben ik geen fan van regenachtig weer, sinds we de wijngaard hebben ervaar ik een flinke regenbui toch anders. De grond moet lekker zompig zijn, dan kan het langdurig tegen de brandende zomerzon later in het jaar. Deze week is er toch nog een beetje sneeuw gevallen en voor de wijngaard is dat ook goed.
In deze periode snoeien we ook alle omliggende struiken en bomen, zodat we maximaal zon in de wijngaard hebben en de vogels hun nesten in het bos maken en niet in het struikgewas. Op dat moment zitten wij hen in de weg en zij ons, gedurende het seizoen.
In deze periode geven we de stokken ook compost. Van dat, in combinatie met een regenbui gaan ze bijna jubelen! Per stok worden spiegels gemaakt, zodat het gras de mineralen niet op soupeert. Elke stok wordt apart behandeld, zeg maar gerust, verwend.
Daarna kan de natuur zijn werk gaan doen.
Normaliter sluit ik mijn computer in Nederland af en loop ik een paar dagen later in mijn werkbroek en met de kruiwagen in onze wijngaard. De vogels vliegen af en aan, de bonte specht is altijd in de buurt. In de de vroege ochtend komt de fazant me wekken. Ik klets zo af en toe tegen de sauvignon-stokken, waar Martin is uitgestrooid. Dat is het echte Globoka-geluk.
Ik vraag me af hoelang deze ‘intelligente lock-down’ gaat duren. Laat ik zomaar het gevoel hebben dat ik niet voor 1 juni in Globoka zal zijn. De grenzen zijn dicht en in deze crisissituatie durf ik ook niet alleen te reizen. Het is en blijft een lange rit in je uppie terwijl de bedrijvigheid in Duitsland en Oostenrijk ook is verdwenen. Nee, dit jaar is anders in vele opzichten. Het is duidelijk, op de schaal van ellende is het niks, in ieder geval geen groot probleem. Gezondheid voor alles. Echter, het vooruitzicht op een mislukte oogst stemt me ook niet vrolijk. Wordt het nieuwe Beli Martin-jaar er een met corona-wijn?
*Martin zou op 3 april 65 jaar zijn geworden, als een rotziekte hem niet te pakken had gekregen.
