Dit is een veel gestelde vraag, wanneer ik aangeef naar Globoka te reizen voor de wijngaard. “Ga je voor de druifjes zorgen?”, was afgelopen week de opmerking. Dan tel ik tot 10 en zeg dat dat niet het geval is. Het moet immers nog lente worden.
De wijngaard vraagt onzichtbaar werk. Er moet gemaaid worden, zorgen dat de wijnstokken vrij staan, de steunstok stevig in de grond zit. We hebben veel acaciabomen in de vallei en die verspreiden zich heel snel. Dus jonge plantjes halen we tussen het gras uit met wortel en al.
Dan zijn we er nog niet.
De wijngaard ligt namelijk op een perceel met terrassen. Twee rijen wijnstokken per terras op verschillende hoogtes. Op de talud tussen twee terrassen groeit van alles wat we niet willen, zoals jonge walnootbomen, wilde hop, acacia en andere zaailingen. Als we dat niet goed bijhouden kunnen we amper nog werken langs de wijnstokken.
Dus eigenlijk vraagt de omgeving van de wijnstok minstens zoveel aandacht als de wijnstok zelf. Het is een direct gevolg van het feit dat wij geen bestrijdingsmiddelen gebruiken. Persé niet!
Andere wijnboeren verklaren ons soms voor gek. Het kan geen kwaad hoor, is de opmerking. Wij zijn er van overtuigd dat het wel kwaad kan en laten ons niet overhalen om het toch te gebruiken. Hoeveel tijd het ook zou schelen.
No way!
Dus wat ligt er voor mij te wachten begin april?
Poetswerk in de wijngaard, waar nog geen druif aan de stok hangt. Werk, met de hand dus.
Om wijn te maken waar zo min mogelijk chemicaliën bij gebruikt zijn.
Beli Martin is daarom een eerlijke wijn én een met een verhaal. Zonder poespas.
Wil je meer weten over deze wijn zonder poespas? Meer blogs op de site. Of maak je keuze in de shop.
